Eurobiznes (oryginalna nazwa Eurobusiness) jest rodzinną grą planszową, która stanowi interesującą rozrywkę zarówno dla młodzieży jak i dla dorosłych. Produkowana jest od roku 1983 przez polską firmę Labo Market Sp. z o. o. i do dnia dzisiejszego cieszy się ogromną popularnością. Eurobiznes wzorowany jest na amerykańskiej grze Monopoly, która została wylansowana w USA przez firmę Parker Brothers Inc w połowie lat trzydziestych ubiegłego stulecia.
Elementy gry
Eurobiznes to gra przeznaczona dla 2 – 6 osób, a głównym zadaniem grających jest osiągnięcie możliwie jak największego majątku, który zdobywa się przede wszystkim poprzez dokonywanie najkorzystniejszych zakupów lub sprzedaży nieruchomości oraz poprzez zastawianie ich.
Gra składa się z planszy, pionków, domów (32), hoteli (12), dwóch kostek, dwóch zestawów po 16 kart niespodzianek (tak zwanych kart szansy), kart „Akt własności” i banknotów do gry o nominałach: 1.000 $, 500 $, 100 $, 50 $, 20 $, 10 $, 5 $. Przed rozpoczęciem gry jeden z graczy obejmuje funkcję bankiera, który będzie dysponował podczas gry pieniędzmi banku i rozporządzał nimi zgodnie z regułami gry. Nie może on jednak trzymać swoich pieniędzy razem z kapitałem banku, chyba że nie bierze on udziału w grze jako kupiec.
Na planszy znajduje się czterdzieści pól, wśród których poza nieruchomościami występują również: pole startu, pola ze znakiem zapytania (szansa), pole z darmowym parkingiem, pole z więzieniem, z nakazem pójścia do więzienia, pole z siecią wodociągów, z elektrownią atomową, a także dwa pola oznaczające karę pieniężną, czyli stratę dla gracza. Są to: parking strzeżony i podatek od wzbogacenia.
Zawodnicy mogą kupować i zabudowywać następujące miasta danych państw:
• Grecja: Saloniki, Ateny,
• Neapol: Mediolan, Neapol, Rzym,
• Hiszpania: Barcelona, Sewilla, Madryt,
• Wielka Brytania: Liverpool, Glasgow, Londyn,
• Benelux (Holandia, Belgia, Luksemburg): Rotterdam, Bruksela, Amsterdam,
• Szwecja: Malmö, Göteborg, Sztokholm,
• RFN: Frankfurt, Kolonia, Bonn,
• Austria: Innsbruck, Wiedeń.
Gracze mogą również nabywać, oprócz terenów budowlanych, linie kolejowe (północne, południowe, wschodnie, zachodnie), wodociągi i elektrownię. Przy kupnie którejkolwiek z tych nieruchomości, gracz otrzymuje „Akt własności”, gdzie określona jest cena za daną nieruchomość, a także pozostałe informacje dotyczące wartości zabudowań, opłat, itp.
Reguły gry
Każdy z graczy wybiera dla siebie pionek, który będzie przesuwał po planszy w kierunku wskazanym przez strzałkę, począwszy od pola „Start”. Zawodnicy rzucają na przemian dwiema sześciennymi kostkami, a suma wyrzuconych oczek decyduje o położeniu każdego gracza (pionka) na planszy. Grę rozpoczyna ten zawodnik, który wyrzucił największą liczbę oczek. Gracze dysponują na starcie kwotą 3 000 dolarów – bankier, przed rozpoczęciem gry, wypłaca tę sumę każdemu graczowi w odpowiednich nominałach:
• 1 banknot o wartości 1.000 $,
• 2 banknoty o wartości 500 $,
• 6 banknotów o wartości 100 $,
• 4 banknoty o wartości 50 $,
• 5 banknotów o wartości 20 $,
• 8 banknotów o wartości 10 $,
• 4 banknoty o wartości 5 $.
Reszta banknotów i „Akty własności” przechowywane są w banku.
Pionki poruszające się po planszy zgodnie z ilością wyrzuconych oczek stają na różnych polach gry. Zawodnik, który chce kupić daną nieruchomość, może to zrobić dopiero w momencie, gdy jego pionek znajdzie się na tej nieruchomości, i tylko wtedy, gdy jego pionek przybędzie na teren do tej pory niezakupiony. Jeśli gracz nie kupi nieruchomości na której stoi, pozostali gracze mogą ją nabyć w drodze licytacji – cena wywoławcza równa się połowie wartości podanej na „Akcie własności”, który gracz otrzymuje po zakupie nieruchomości i który kładzie odkryty przed sobą.
Zawodnik, który posiada wszystkie tereny budowlane (miasta) danego państwa, może kupić od 1 do 3 domków, bezpośrednio przed swoją kolejką rzutów. W jednej rundzie może on nabyć maksymalnie 3 domy, stawiając po jednym domku do każdego miasta posiadanego państwa. Kolejny (drugi) domek gracz może postawić, gdy posiada już po jednym domku w każdym mieście w danym państwie. Każde miasto może zostać zabudowane maksymalnie przez 4 domy. Dom trzeci i czwarty stawia się zgodnie z zasadą proporcjonalnej zabudowy.
Kiedy we wszystkich miastach danego państwa znajdują się po 4 domki, gracz będący ich właścicielem może wtedy kupić hotel. Odbywa się to w następujący sposób: gracz, oprócz tego, że musi zwrócić do banku wszystkie cztery domy znajdujące się w mieście, w którym chce postawić hotel, musi dokonać opłaty wskazanej na „Akcie własności”. Podczas jednego okrążenia zawodnik może nabyć maksymalnie 3 hotele, natomiast w każdym mieście może znajdować się tylko 1 hotel.
W przypadku kiedy pionek znajdzie się na polu ze znakiem zapytania (czerwonym bądź niebieskim) grający ciągnie kartę „szansy” z kompletu kart o odpowiednim kolorze. Następnie stosuje się do polecenia znajdującego się na wyciągniętej karcie, po czym wsuwa ją (tekstem do dołu) pod stos kart.
Przykładowe polecenia na kartach „szansy”:
• Bank wypłaca Ci procenty w wysokości 100 $;
• Mandat za szybką jazdę. Płacisz 30 $;
• Płacisz opłatę za szkołę 300 $.
Jeśli pionek gracza stanie na polu należącym do innego zawodnika, gracz musi wypłacić mu kwotę podaną na „Akcie własności” z tytułu opłaty za postój – o ile w ogóle właściciel nieruchomości się o nią upomni. Jeśli tego nie zrobi, gracz nie ma obowiązku dokonania tej płatności. Jeżeli egzekwujący opłatę jest właścicielem wszystkich miast (niezabudowanych) w danym państwie, to opłata za postój jest wtedy podwójna.
Gdy pionek gracza znajdzie się na polu „Parking strzeżony” to właściciel pionka płaci do banku 400 $. Podobnie traktowane jest pole „Podatek od wzbogacenia” – gracz wpłaca do banku 200 $. Polem, które nie przynosi ani zysku ani strat jest „Darmowy parking”.
Kiedy gracz wyrzuci taką samą ilość oczek na obu kostkach np. 5 i 5 („dublet”), to rzuca kośćmi powtórnie i wtedy przesuwa swój pionek o sumę oczek z obydwu tych rzutów. Gdy podczas drugiego rzutu grający wyrzuci powtórnie „dublet”, udaje się wtedy do pola „Wiezienie”. Będąc w wiezieniu, gracz opuszcza dwie kolejki rzutów i traci prawo do sprzedaży i kupna nieruchomości, a także do pobierania opłat od innych graczy za postój na jego posiadłościach. Ten zawodnik, który postawi pionek na polu „Wiezienie” lub przejdzie przez nie, jest traktowany jako odwiedzający – nie stosuje się wobec niego żadnych ograniczeń.
Za każdym razem, gdy zawodnicy przechodzą przez pole „Start” lub gdy zatrzymują się na nim, otrzymują z banku 400 $. Wyjątkiem od tego jest moment kiedy gracz udaje się do więzienia.
Gracz może sprzedać tereny miast innemu graczowi, za dowolną cenę, ale tylko w przypadku, gdy nie są one zabudowane domami czy hotelami. Gdy jednak dany teren jest zabudowany, gracz może odsprzedać budynki do banku. Za każdy dom bank zapłaci mu połowę jego wartości, a za hotel ½ wartości czterech domów + ½ dopłaty za hotel.
Grający może także uzyskać z banku pożyczkę – jest to pożyczka pod zastaw hipoteczny. Wysokość obciążenia danej hipoteki jest zawsze wskazana na odwrocie „Aktu własności”. Przed zastawieniem terenu należy sprzedać do banku stojące na nim domy lub hotele. Przy zwrocie pożyczki pożyczający wpłaca do banku także kwotę równą 10% wartości udzielonej pożyczki w ramach odsetek. Jeśli brakuje odpowiednich nominałów odsetki za pożyczkę, czyli te 10%, są zaokrąglane na niekorzyść banku.
Jeśli gracz nie jest w stanie uregulować swoich należności wobec innego gracza w całości gotówką, może zrobić to po części gotówką a po części swoimi terenami, co do wartości których zainteresowane strony muszą się dogadać. Kiedy zawodnik staje się niewypłacalny wobec innego zawodnika, czyli gdy nie ma już czym mu zapłacić, przegrywa grę. Swoją własność oddaje wtedy wierzycielowi, przy czym domy i hotele bank odkupuje od niego za połowę ceny a następnie gotówkę tą wypłaca wierzycielowi.
Gdy zawodnik jest niewypłacalny wobec banku pomimo sprzedania budynków oraz pobrania możliwych pożyczek, czyli kiedy nie może opłacić podatków lub kar, jego cały majątek przejmuje bank, który następnie sprzedaje tereny budowlane innym graczom w drodze licytacji. Nie podlegają jej jedynie domy i hotele.
Uwaga:
• wszystkie opłaty, kary oraz transakcje muszą być opłacane w trybie natychmiastowym!
• nie wolno pomagać innym graczom w pilnowaniu by wyegzekwowali swoją należność!
• nie wolno pożyczać pieniędzy, nieruchomości czy budynków innym grającym!
Zakończenie gry
Gra w Eurobiznes kończy się, kiedy na planszy został tylko jeden grający lub gdy skończy się czas gry określony przez uczestników gry przed jej rozpoczęciem. W tym drugim przypadku zawodnicy obliczają swój majątek, a dokładnie: gotówkę, wartość niezastawionych miast, elektrowni, linii kolejowych, wodociągów, połowę wartości nieruchomości zastawionych, a także wartość domów i hoteli.
Zwycięzcą jest ten, kto posiada największy majątek.
Życzymy powodzenia!