Gra ta polega na zdobywaniu bramek poprzez przemieszczanie krążka po tafli lodu za pomocą kija. Hokej na lodzie jest jedną z odmian hokeja. Wyróżniamy także hokej na trawie, a także na hali – unihokej. Dyscyplina jest jedyną grą zespołową wchodzącą w skład dyscyplin zimowej olimpiady.
Zasady gry:
W skład każdej z dwóch drużyn wchodzą zawodnicy oraz trenerzy, masażyści i cała reszta sztabu szkoleniowego. Każdy zespół składa się z 22 zawodników, z których 20 to zawodnicy z pola, natomiast pozostali dwaj to bramkarze. Każdy zawodnik musi posiadać swój kij, a także łyżwy i ochraniacze. Na lodzie może przebywać, co najwyżej 6 zawodników z każdej z drużyn. Sam mecz składa się z trzech tercji, a każda z nich trwa 20 minut. Podczas każdej przerwy w grze czas jest zatrzymywany. Taka forma liczenia czasu nazywana jest czystą grą. Lodowisko podzielone jest, podobnie jak sam mecz, na 3 tercje. Oddzielone są one od siebie liniami niebieskimi. Do boiska włącza się także ławkę kar i ławkę rezerwowych. Zawodnicy grają krążkiem wykonanym z twardego kauczuku. Hokej na lodzie jest sportem dość brutalnym. Zasady są tu bardzo proste. Zawodnik nie musi zagrywać krążka kijem. Może uczynić to równie dobrze nogą, a właściwie łyżwą lub ręką. Zabronione jest zagranie ręką do swojego zawodnika. Bramka może zostać zdobyta tylko kijem. Dokonywane zmiany są dobrowolne i są dokonywane podczas gry. Nie trzeba więc czekać na stosowną przerwę, ani zgłaszać zmian do sędziego. Ważne jest, aby na boisku było nie więcej niż 6 zawodników. Gdy krążek zniknie z oczu sędziego na dłużej niż 3 sekundy lub wypadnie w trybuny, to sędzia nakazuje wznowienie gry. W takim wypadku dwóch zawodników staje naprzeciw siebie i próbują oni wywalczyć rzucony przez sędziego krążek. Wznowienie ma miejsce również po stracie bramki w centralnej części boiska.
Kary:
Gdy jedna z drużyn popełni wykroczenie, sędzia podnosi ręce do góry, ale nie przerywa gry. Powoduje to prawo wystąpienie prawa korzyści dla poszkodowanej drużyny. Od tej pory drużyna faulująca nie może dotknąć krążka, a poszkodowani mogą bez obaw atakować bramkę rywali. Jeżeli natomiast drużyna faulująca dotknie krążka, to sędzia przerywa grę, a zawodnik otrzymuje karę. Kara polega na osłabieniu drużyny poprzez ściągnięcie jednego z zawodników na ławkę kar na określony czas. Wymiary kary są różne: 2 minuty, 5 minut, kara meczu. Na boisku musi być co najmniej 4 zawodników. Jeżeli karę otrzymuje 3 zawodnik, to zostaje on na boisku, a jego kara zostaje doliczona po karze odbytej przez innego zawodnika. Jeżeli drużyna grająca w osłabieniu straci bramkę, to zawodnika może wrócić do gry z ławki kar, chyba, że kara obejmowała 5 minut lub była większa. Wtedy musi odsiedzieć całą karę. Karą objęte są następujące zagrania: zahaczanie, spowodowanie upadku przeciwnika, trzymanie przeciwnika lub jego kija, gra uniesionym kijem, niesportowe zachowanie, atak łokciem, kolanem, z tyłu, podcinanie, wrzucanie na bandę, opóźnianie gry oraz gra złamanym kijem.
Inne zagrania:
Spalony – występuje w momencie, gdy zawodnik znajdzie się w tercji przeciwnika zanim znajdzie się tam krążek wybity lub podany przez jego partnera z zespołu. Gra w takim wypadku wraca do tercji środkowej.
Uwolnienie – następuje w chwili, gdy gracz wybija krążek z własnej połowy w taki sposób, że krążek minie linię bramkową przeciwnika, a drużyna przeciwna nie ma możliwości jej dotknąć. Gra jest wtedy cofnięta do tercji obronnej drużyny faulującej. Uwolnienie nie dotyczy zespołu, który gra w osłabieniu.
Rzut karny – ma miejsce, gdy sfaulowany zostanie zawodnik będący w bardzo dogodnej sytuacji bramkowej, a mianowicie przed nim został tylko bramkarz drużyny przeciwnej. W takim wypadku wszyscy oprócz poszkodowanego i bramkarza schodzą z tafli lodu. Poszkodowany przejmuje dowolnie krążek będący na środku boiska i podjeżdża do bramkarza oddając strzał.