Remik jest gra karciana przeznaczona dla dwóch lub więcej graczy, jest jedną z najpopularniejszych gier karcianych w Stanach zjednoczonych znana tam pod różnymi nazwami, np. pif-paf, szanghaj, rummy, kaluki, zioncheck czy panguingue. Zasady które tutaj będziemy omawiali zostały opracowane w 1909 roku przez Elwooda T.Bakera.
Do gry potrzebna jest pełna talia kart (52). Starszeństwo jest ustalone od króla do asa, gdzie właśnie as jest najniższą kartą. W grze nie występuje kolor atutowy.
Pierwszy rozdający wyznaczony jest w sposób losowy, natomiast kolejne rozdanie kart wychodzi od tego gracza który wygrał poprzednia rozgrywkę.
Rozdający daje każdemu z graczy (również sobie) po 10 kart. Po rozdaniu jedną kartę odsłania i jest ona zarazem pierwszym wyjściem w rozgrywce (zagranie rozdającego). Jeśli kolejna osoba nie weźmie wyłożonej karty ma prawo wziąć ją następna osoba lub rozdający (jeśli grają tylko dwie osoby) wykładając inna kartę z ręki.
Po kolejnym wyjściu gracz może zabrać kartę odkrytą lub z zamkniętego talonu, zrzucając przy tym jedną kartę z ręki która stanowi kolejne wyjście. Podczas gry każdy z graczy kończy swój ruch z 10 kartami w reku.
Celem gry każdego gracza jest takie zestawienie kart w ręku aby otrzymać odpowiednie układy i zameldować remika lub zapukać i osiągnąć maksymalną ilość punktów w zapisie.
W grze istnieją dwa rodzaje układów: kompletny i sekwensy.
Kompletem nazywamy trzy lub cztery karty tej samej figury (wysokości), np. trzy asy lub cztery damy, sekwensem zaś są trzy lub więcej kolejnych kart w tym samym kolorze, może to być np. dziewiątka, dziesiątka i walet pik, ale także :as, dwójka, trójka serce. Nie można tworzyć sekwensu z as, króla i damy, ani z dwójki, asa i króla.
Sekwens może być utworzony (choć to niezwykle rzadki przypadek) nawet z dziesięciu kart, komplet zaś najwyżej z czterech.
Wartość punktowa kart w ręce i tym samym wysokość wygranej wynosi:
– za karty w kompletach lub sekwensach: 0 punktów;
– za luźne figury (król, dama, walet): po 10 punktów;
– za luźne blotki (od asa do dziesiątki): równowartość każdej blotki, np. za dziewiątkę 9 punktów, a za czwórkę cztery punkty. As punktowany jest 1 punktem.
Gracz, który ma w ręku dziesięć lub mniej punktów może zapukać, to jest po dobraniu karty z talonu lub ze stosu, zrzucić jedną kartę z ręki i karty z ręki wyłożyć na stół. Wówczas jego przeciwnik wykłada na stół posiadane przez siebie układy kart, może także ze swoich luźnych kart (nie w układach) dołożyć te które pasują do układu przeciwnika (np. czwartą dziesiątkę do wyłożonych trzech dziesiątek, ósemkę i dziewiątkę serce do wyłożonego sekwensu piątki, szóstki i siódemki serce. Nie wolno dokładać kart do kart luźnych.
Przykładowo: wykładający wyłożył układy kart oraz trójkę pik (czyli ma trzy punkty). Przeciwnik ma czwórkę i piątkę serce – jednak nie może ich dołożyć do luźnej trójki wykładającego się (musi je policzyć jako swoje punkty).
Jeżeli stukający/wykładający miał mniejszą ilość punktów niż suma punktów kart luźnych jego przeciwnika, po wyłożeniu zapisuje sobie różnicę na swoja korzyść. Jeśli natomiast okaże się, że przeciwnik wykładającego się miał mniej punktów niż wykładający, to przeciwnik wykładającego zapisuje sobie różnice na swoją korzyść różnice punktów oraz 25 punktów premii.
Jeśli gracz wykładający ma 10 kart w kompletnych układach – czyli ma remika (nie ma kart luźnych) zapisuje sobie na swoją korzyści sumę punktów ujemnych (kart luźnych) przeciwnika i25 punktów premii. A przeciwnik nie może dokładać swoich kart luźnych do wyłożonych kart stukającego/wykładającego się (nawet gdyby do nich pasowały).
Jeśli podczas rozgrywki w talonie zakrytych kart pozostaną już tylko dwie sztuki, rozgrywkę uznaje się za remisową i następuje ponowne rozdanie kart.
Gra toczy się do momentu osiągnięcia lub przekroczenia progu 100 punktów przez jednego z grających. W tym momencie następuje końcowe rozliczenie gry:
Gracz który przekroczył pierwszy próg 100 punktów otrzymuje kolejne 100 punktów jako premię oraz dodatkowo 25 punktów premii za każdą z rozgrywek wygranych ponad ilość rozgrywek wygranych przez przeciwnika.
Przykładowy przebieg gry (pomiędzy graczem A i B)
Pierwszą rozgrywkę wygrywa gracz A któremu w luźnych kartach pozostało 6 punktów, gracz B miał 19 pkt. Gracz A zdobywa 13 punktów.
Druga rozgrywka i gracz B ma remika a gracz a aż 24 punkty w kartach, a więc B otrzymuje 24 punkty+25 punktów jako premia za remika (łącznie 49)
Trzecia rozgrywka: Gracz B stuka i wykłada się pozostawiając w luźnych kartach 8 punktów, natomiast gracz A miał 27 punktów w kartach – czyli B otrzymuje 1 punkt.
W czwartek rozgrywce gracz A zastukał z 10 punktów, B miał 27, a więc A wygrał 17 punktów.
W piątej rozgrywce B zastukał mając 4 punkty, okazuje się że A również miał 4 punkty, więc zwycięża A i zapisuje sobie premie 25 punktów.
W szóstej kolejce A stukał posiadając 7 punktów, B miał aż 39 pkt., dlatego A wygrywa 32 punkty.
W siódmej rozgrywce A wykłada remika, a B ma 6 punktów, a więc A otrzymuje 31 punktów (6+25 za remika).
| Rozgrywka | Gracz A | Gracz B |
| 1 | 13 pkt. | 0 pkt. |
| 2 | 13 pkt. | 49 pkt. |
| 3 | 13 pkt. | 50 pkt. |
| 4 | 30 pkt. | 50 pkt. |
| 5 | 55 pkt | 50 pkt. |
| 6 | 87 pkt. | 50 pkt. |
| 7 | 118 pkt. | 50 pkt. |
Suma punktów graca A przekroczyła 100 punktów czyli następuje końcowe rozliczenie.
Gracz A otrzymuje za zwycięstwo dodatkowo 100 pkt. Gracz B wygrał dwie rozgrywki, a gracz A pięć, a więc o trzy więcej niż przeciwnik, za każda z nich wynagradzany jest dodatkowymi 25 punktami, a więc w sumie otrzymuje kolejne 75 pkt. Od sumy punktów gracza A odejmujemy punkty gracza B (50 pkt.) i otrzymujemy wynik 243 pkt – z takim wynikiem kończy zwycięsko grę gracz A.
W kolejnych seriach rozgrywek można porównywać komu udaje się zdobywać większą ilość punktów po końcowych podsumowaniach.
Życzymy wciągającej gry!