Tysiąc jest to gra karciana przeznaczona dla dwóch, trzech lub czterech graczy. W przypadku, gdy w grze uczestniczy czterech graczy, jeden gracz nie bierze udziału w rozdaniu (pauzuje). Celem gry, jak sama nazwa wskazuje, jest zdobycie co najmniej tysiąca punktów. Aby tego dokonać trzeba dobrze zrozumieć zasady gry, które są nieco skomplikowane. Gra odbywa się przy użyciu talii 24 kart (od dziewiątki do asa).
Zasady gry
Na początek trzeba się zapoznać z wartością punktową poszczególnych kart: As (11 pkt), 10 (10 pkt), Król (4 pkt), Dama (3 pkt), Walet (2 pkt), 9 (0 pkt). Aby dobrze zrozumieć zasady gry należy zapoznać się z istotą meldunków. Są to dwie karty tego samego koloru (król oraz dama). Przyjmuje się, że najpierw należy położyć damę, gdyż jest ona niższą kartą i w przypadku zabrania jej ze stołu przez innego gracza odlicza się mniej punktów. Dzięki meldunkowi kolor ten staje się trumfem i przebija wszystkie inne kolory (aż do kolejnego meldunku).
Wartości meldunków są następujące: pik (40 pkt), trefl (60 pkt), karo (80 pkt), kier (100 pkt). Jeżeli gracz zamelduje meldunek, to otrzymuje taką ilość punktów, jaką jest dany meldunek wart. Po meldunku wszystkie karty tego koloru stają się atu (czyli trumfami), dzięki czemu przewyższają one karty innych kolorów. Atu obowiązuje do momentu zakończenia gry, bądź też zameldowania innego meldunku. Jednak należy pamiętać, że posiadanie meldunku w kartach nie daje pewności, że będziemy mogli go zameldować. Istnieje prawdopodobieństwo, że inny gracz nam ten meldunek rozbije. Dopiero zameldowanie meldunku daje nam pewność, że będziemy mieli za niego punkty.
Każdą partia gry można podzielić na kilka składowych elementów:
Rozdanie kart – jeden gracz rozdaje karty (ich ilość zależy od ilości zawodników). Następnie uczestnicy gry podnoszą swoje karty w taki sposób, aby inni ich nie widzieli. W kolejnej partii karty rozdaje gracz siedzący po lewej stronie osoby rozdającej. Karty musza być bardzo dobrze potasowane, aby układ kart nie wypaczył wyników gry. Należy poprosić gracza siedzącego po prawej stronie, aby ten przełożył karty. Gracz, który rozdaje karty innym graczom ma obowiązek odłożyć 3 karty na tzw. „musik” lub po 2 karty na 2 musiki w przypadku gry dwuosobowej). Ma on także prawo wybrać karty, które będą na „musiku”. W tym wypadku kładzie kartę na musika oraz kontynuuje rozdanie od kolejnej karty. Nie można położyć na musika pierwszej oraz ostatniej karty z rozdania, ze względu na możliwość ich podglądania w momencie tasowania. Nie można także dać na musika dwóch kolejnych kart. Ogólnie przyjęte jest, że na musika kładzie się kartę następną po karcie dla siebie (lub po karcie dla gracza po swojej prawej stronie w wypadku gry w cztery osoby)
Licytacja – każdy gracz po rozdaniu kart sprawdza ile punktów może uzyskać przy swoich kartach. Każdy zawodnik ocenia ile kart może zgarnąć ze stołu i ile może zgłosić meldunków. Jeżeli gracz posiada w jednym kolorze układ kart as-10-król bądź też as-10-dwie inne karty, to może założyć, że weźmie cały kolor ze stołu (chyba, że ktoś go przebije atutem); można wtedy policzyć sobie 30 punktów. Jeżeli brakuje nam niektórych kart, również można policzyć sobie 30 punktów, ale trzeba liczyć się z ryzykiem, że później nam może tych punktów zabraknąć. Można także doliczyć sobie punkty za karty, które w danej partii będą atutami i dzięki nim będzie można wziąć ze stołu wiele lew. Można także oszacować ilość punktów do zdobycia poprzez metodę odejmowania punktów za karty, których na pewno nie weźmiemy. Ostatnia lewa, która nie będzie biorąca należy odliczyć ok. 30 punktów, a za kolejne około 20 punktów. Suma punktów odjęta od 120 (to liczba punktów, jakie można zdobyć przy zebraniu wszystkich kart ze stołu) i powiększona o wartość meldunków, które będziemy mogli zameldować daje nam szacowaną liczbę punktów, jaką jesteśmy w stanie ugrać. Gracz będący na tzw. musiku (siedzący po lewej stronie rozdającego) rozpoczyna licytację słowem „sto” (niezależnie, czy jest w stanie je ugrać. Następnie kolejni gracze mogą go przelicytować o 10, lub też zablokować innych graczy licytujący np. 140, jeżeli tylko uważa, że jest w stanie tyle punktów uzyskać. Aby licytować więcej niż 120 jest konieczność posiadania na ręce dowolnego meldunku. Każdy gracz może także spasować przy użyciu słowa „pas”. Jeżeli ktoś już raz spasował, to nie może uczestniczyć dalej licytacji. Gracz, który zadeklaruje najwyższą ilość punktów w licytacji zostaje „grającym”. Nie można licytować więcej punktów aniżeli posiada się w kartach i na musiku.
Dobieranie przez zwycięzcę licytacji tzw. „musika” – po licytacji gracz, który był na musiku, odsłania trzy karty, które trzymał. Każdy gracz może zobaczyć te karty, po czym są one zabierane przez zwycięzcę licytacji. Graczowi na musiku dopisywane jest 50 punktów za każdego asa w musiku oraz w przypadku pełnego meldunku na musiku – wartość tego meldunku. Od tej pory gracz na musiku nie bierze już w grze udziału. Grający zabiera karty z musiku i następnie oddaje po jednej dowolnej karcie pozostałym graczom; dzięki temu wszyscy mają po 8 kart. Następnie gracz grający szacuje ile może ugrać punktów i deklaruje tą ilość (nie mniejszą niż podczas licytacji). Liczbę tą należy zaokrąglić do dziesiątek.
Rozgrywka (zbieranie lewa) – gra jest rozpoczynana przez „grającego”, który wykłada dowolną kartę na stół, a kolejni zawodnicy dorzucają po jednej karcie. Istnieją dwie zasady: po pierwsze należy dorzucać do koloru pierwszej karty, a po drugie przebijanie – dorzucanie karty, która jest wyższa niż ta leżąca na stole (np. jeden gracz daje waleta kier, drugi asa karo, który jest trumfem, to ostatni gracz, który posiada asa kier i 10 kier nie ma obowiązku dać asa kier, ponieważ i tak nie przebije kart leżących na stole). Lewa jest zabierana przez gracza, który położył najwyższą kartę. Gracz ten zabiera całą lewę i kładzie ją obok siebie odwracając karty. Gracz ten rozpoczyna także następną lewę.
Podliczanie punktacji oraz zapisywanie uzyskanych wyników – po rozegraniu całej partii następuje podliczanie wyników. Każdy zawodnik liczy swoje punkty zaczynając od zameldowanych meldunków i doliczając do tego ilość punktów zdobytych z kart, które ugrał ze stołu. Gracz, który był grającym sprawdza, czy ugrał to, co deklarował na początku partii. Jeżeli tak, to dopisuje mu się tą ilość. Jeżeli nie, to deklarowana ilość punktów jest mu odejmowana. Pozostali gracze dopisują sobie do wyniku ilość punktów, jakie zdobyli w danej partii. Ilość punktów należy zaokrąglić do 10 (poniżej 5 w dół, a powyżej w górę). Maksymalna realna ilość punktów, jakie może zdobyć gracz w jednym rozdaniu to 300 pkt (w grze 3 i 4 osobowej) lub 360 pkt (w grze 2 osobowej).
Zakończenie gry – gra jest zakończona w przypadku, gdy jeden z zawodników przekroczy liczbę 1000 punktów. Jeżeli w tym samym rozdaniu więcej graczy osiągnie wynik 1000 punktów, to wygrywa ten, który był w ostatniej partii grającym. Jeżeli żaden z nich nie był grającym, to wygrywa osoba, która osiągnęła lepszy wynik.
Dodatkowe zasady
Aby uatrakcyjnić grę można ustalić dodatkowe zasady gry. Do najpopularniejszych dodatkowych zasad można zaliczyć:
• Bomba – jest to przywilej, który umożliwia graczowi wygrywającemu licytację, na wycofanie się z rozdania, bez konieczności odpisywania punktów. Kosztem takiej bomby jest oddanie tych punktów na rzecz pozostałych graczy. Najczęściej w grze stosowane jest prawo do jednej bomby, aczkolwiek ta zasada jest mocno kontrowersyjna.
• 900 lub 800 – jeżeli któryś z graczy przekroczył 800 lub 900 punktów, to: nie dopisuje się mu punktów jeżeli nie był w konkretnym rozdaniu grającym, ustalić można karę 100 pkt, jeżeli nie zebrał ani jednej lewy w rozdaniu, aby mógł zdobyć punkty, musi być grającym, w przeciwnym razie nie zdobywa żadnych punktów. Jeżeli graczowi zostaną odjęte punkty i spadnie poniżej poziomu 800 lub 900 pkt, to te zasady przestają obwiązywać.
• Ponowne rozdanie – w przypadku, gdy gracz po rozdaniu nie ma w swoich kartach 10 oczek (lub 18 w innej wersji), lub też posiada cztery 9, to można poprosić o ponowne rozdanie kart. Jeżeli gracz przystąpi do licytacji, to te warunki już nie obowiązują. Zasada ta nie obowiązuje także w momencie posiadania meldunku na ręce.
• Jeżeli w grze uczestniczy mniej niż 4 graczy, można się umówić, że nie pokazuje się musika przy graniu za 100.
• Jeżeli ktoś licytuje więcej niż 130, to można się domagać od niego pokazania meldunku, a gracz ten ma obowiązek go pokazać (jeżeli tego nie zrobi, to nie może dalej licytować).